Jan 9, 2011

Sıkılmaktan daha kötü bir şey varsa; o da, sıkıntını geçirecek bir şey olmamasıdır.

Ben işin ortasını bulamıyorum. Daha doğrusu ortada duramıyorum. İlla bir tarafa dahil olmak zorunda kalıyorum. Aslında zorunda kalmak değil de, bir süre sonra bir bakıyorum ki yine taraf olmuşum işte. Sağıma soluma eşit uzaklıkta, eşit yüklerde cisimler koyup elektriksel alan oluşturarak kendimi ortada tutmaya çalışsam bile işe yarayacağını sanmıyorum. Fizik kanunları bile bir şey yapamaz artık. Bu kadar umutsuzum bu konuda işte.

Niye mi şimdi ben böyle kafayı yemiş gibi yazılar yazdım? Sorun şu ki, ben ya hiç çalışmıyorum ya çok çalışıyorum. Yani 2 gün deli gibi çalışsam sonra 1 ay yatıyorum. Kitapları gördüğüm an tuvalete koşup kusma isteğiyle doluyorum falan. Çok monoton çok sıkıcı oldu artık iyice her şey. Bitsin gitsin istiyorum.

İşin ilginç tarafıysa şu: Sınıfım tam bir inek çiftliği. Ciddiyim öyle. Onların arasında çok... GARİP HİSSEDİYORUM. Ben hayatımda toplasan onların 1 haftada çalıştığı kadar çalışmadım. Deneme sınavından önce optiklerin gelmesini beklerken bile test çözebilmek için izin isteyen tiplerle dolu etrafım. Yine de onların bu kadar çalışmasına ve benim -gelgitlerimi saymazsak- hiç çalışmamama rağmen sınıfta 2 ya da 3. oluyorum denemelerde. O kadar çalışmalarına rağmen hala çok iyi sayılmazlar. Ben de çok iyi sayılmam gerçi ama onlara kıyasla iyiyim. Ve bu CİDDEN GARİP. Sıkılıyorum artık, çok fazla hem de.

Onları gördükçe ben de rahat hissedemiyorum ve çalışmam gerektiği hissine kapılıyorum ama bu alışık olmadığım bir şey ne yazık ki. OF! Derslere endeksli biri olamam ben, olmamalıyım.

Bunları da buraya kustum, bir garip oldu ama çok bunaldım cidden.

Bi de şey, Doctor Who'nun melek heykeller olduğu bölümünü zilyon kere daha izlemek istiyorum.

10 comments:

francesca mckennitt said...

Yarın çok önemli bir vizem olmasına rağmen, yarım saatte bir internete girip blogumu kontrol ettiğime göre ben de aynı senin gibiyim :)

Neşe said...

Bize internetin yanında ek olarak irade de satmalılarmış:)

Missbone said...

Ow çalışmadan 2. 3.ü olabiliosan çalışma bence.
Tamam biliyorum kötü arkadaş tavsiyesi gibi oldu.
Gittim ben.

francesca mckennitt said...

JG :) Az önce yaptığın yorumlardan 2 tane geldi. Birini yayınladım birini sildim. Ancak şuan ikisi de gözükmüyor, çözemedim :S Rica etsem bir daha yazabilir misin? Çok garip oldu benim blog, yorum konusunda saçmalamaya başladı iyice!

Neşe said...

ahahahah istesem de çalışamıyorum zaten o yüzden bence iyi bi tavsiye:)

Neşe said...

francesca, sorun değil tekrar yazıyorum:)

francesca mckennitt said...

İnanamıyorum ya, yanlış yazıya bakıyormuşum ben :)) Çok pardon. Gördün mü, sınavların etkisi işte, bir de bloga çamur atıyorum :))

. said...

şimd, son senedeysen eğer-ki anladığım kadarıyla sınav senesindesin-o psikoloji herkeste olur. çalışmadan 2. 3. oluyosan ne alaa ama ders çalışman gerektiği de maalesef bi gerçek (:

Sergerdan said...

Valla ben düz lise mezunuyum. Benim sınıfım da normal vasat arkadaşlardan oluşuyodu. Ben de onlardan biriydim. Ders çalışma adeti yoktu zaten bizde. Öss derdi de yoktu.

sonraki sene yurda yerleştim. Çok güzel samimi arkadaşlarım oldu. Onlarla bi ekip gibi hazırlandık. Birbirimize hem rakip hem destek olduk. Yeri geldi suyunu çıkarana kadar eğlendik saldık kendimizi. Yeri geldi gözlerimiz ağrıyana kadar ders çalıştık.

Bu iş birileriyle birlikte olunca çekilir oluyor. Hele ki benim gibi miskin bi adam tıp fakultesini kazanabiliyosa. Sen bence bir iki arkadaş bul sonra derece yapman için ekstra efor sarfetmene gerek kalmaz. Hem harika motivasyon olur.

Öyle ki bana deseler tekrar össye hazırlanacaksın aynı tayfayla kaybettiğin zamanı gerivereceğiz, kabul ederim yani.
Çok güzel bi hazırlık yaşadım. Çok geçmeden kendine öyle bi ortam bul.

Neşe said...

francesca, sorun değil:))

xavinin görümcesi, evet evet çok fena haklısın ve ben de başladım gibi bir şey artık. 70küsür gün kaldı malum yumurta kapıya dayandı:)

Berdush, Ya aslında hem eğlenmeyi hem çalışmayı bilen arkadaşlarım da var, azınlıkta olsalar onları yok sayamam. Sınıfa anfi getirip tenefüslerde mezleke oynamamız da bunun bi kanıtı sanırım:D Ama ben yine de çalışamıyordum ta ki bu haftaya kadar. Neden bilmiyorum çalışma azmi gelmiş bulunmakta. Umarım hiç gitmez:) Ayrıca tebrik ederim bi de vaav oha yuh çüş anladın sen:)