yatağımda bacaklarımı uzatmış oturur vaziyette kitap okurken aklıma hep çocukluk zamanımdan kalma bir diyalog geliyor. öğrenme konusunda çok hevesli olduğum zamanlar. annemin bir arkadaşının eşi, ama yaşı biraz geçkin, dedem olacak yaştaydı muhtemelen. bir ziyaretimizde bana kitap nasıl bir pozisyonda okunmalı diye sormuştu. ne cevap verdiğimi hatırlamıyorum ama sonra yazmaya başlarken tarif ettiğim pozisyonun doğru olduğunu iddia etti. ben de "evet, tabii, biliyorum" diye cevapladım hemen. o zamanlar bilmek konusunda da pek hevesliydim. sonra bana bir ömer seyfettin kitabı hediye etmişti, çok eski bir kitap, dili de öyle. kitabı hiç bitiremedim ama bu adamı da hiç unutamadım. annemin arkadaşı ile boşandılar, bir daha görmedim, kitabı da iade edemedim.
(hayatımda yediğim ilk mantıyı da annemin arkadaşı olan bu kadın yapmıştı. lahana, ıspanak ve biber dışında yemek olmasına çok şaşırmıştım, bizim evde hep bunlar pişerdi.)
sardunya değil belki ama,
beni de ödünç alınan bir kitap büyüttü belki ha edip?
No comments:
Post a Comment