"Aman neyse şimdi bu kadarcık şeyi sorun edip canını sıkmayayım." diyerek görmezden geldiğim şeyler bir araya gelip günün birinde ağzımdan o kadar kırıcı şekilde çıkıyor ki karşımdaki sadece can sıkıntısıyla kalabilmiş olmayı yeğleyecek hale geliyor. Ve bir sinirle söylemeye başladıklarım, muhabbet tartışmaya kaymaya başladığında canımı öyle bir sıkıyor ki devam edesim gelmiyor.
3 comments:
Canını sıkmadan çözüm bulmayı denesen sorunlarında daha sonra birikip senide çevrendekileride kırmasa daha iyi olur gibime geliyor ama :)
tartışmayı sevmiyorsun kısaca.
eh o zaman baştan kes bari konuyu önemseme.
böle yaparım ben. hiç hoşlanmam tartışmaktan. tamam derim kabul ederim aman bitsin gitsin diye.
:)
Zombi, valla öyle olacak hakkaten de adam konuşurken "bi' saniye abi, senin şöyle şöyle bi' huyun var -bak mesela az önce de yaptın- ve ben bundan nefret ediyorum." da diyemiyo insan. diyemiyorum.
deep, kabul de edemiyorum ki bi' süre sonra. bir değil iki değil hep yapıyorlar ve bir süre sonra bana batmaya başlıyor. tartışmadan hallolsun istiyorum ama hani ben durumu kabulleneyim, o aynı şekilde devam etsin de istemiyorum.
OF BURAYA YAZINCA SİZİ DE SIKIYOMUŞUM GİBİ HİSSEDİYORUM. NE GARİP İNSAN OLDUM BEN YA.
Post a Comment