Artık çok sıkıldım,

cidden bitsin.
Hayır, öyle "kendimi paraladım, çok çalıştım, pilim bitti artık yeter" tarzından bir serzeniş değil bu. Daha beteri.
Cidden.
Çalışmadığım her dakika, içimdekinin "bunun için sonra çok pişman olacaksın"larını dinlemekle geçiyor ve bu,

-iğrenç bi' duygu.

O yüzden de hiçbir şey yapasım yok.
ağız tadıyla bi;
kitabımı okuyamıyorum,
müziğimi dinleyemiyorum,
oturamıyorum,
kalkamıyorum,
uyuyamıyorum,
televizyon seyredemiyorum,
arkadaşımla muhabbet bile edemiyorum ulan.
Ağız tadıyla bi' bok yapamıyorum kısacası.
Ha, yapıyorum bir şeyler ama onlardan da ne kadar keyif alıyorum tartışılır.
Bu aralar eskimiş koltuk gibi hissediyorum kendimi. Pek konforlu olmadığı için kimse oturmaz, öyle kıyıda köşede durur onlar. Şey, ben yani.