ZBAM!

Bütün sene beklenen o gün geldi işte. Beynim sürekli sorgulamakta kendini, vicdanım ise rahat değil; itiraf etmek gerekirse... Elimden gelenin en iyisini yapmadım, farkındayım. Ama bu, "İstesem..." diye başlayan cümlelerimden dışında hiçbir şey. Zekama güveniyorum. Kendime güveniyorum. Ama asla öyle çok çok yüksekten uçmuyorum -ki düşersem eğer çok acıtmasın. Temkinli ve rahatım, evet. Başkalarına tepeden bakan bir rahatlık değil bu; tamamen özgüvenin getirisi. Şu an tek düşüncem, sınav salonundaki saatin rahat görebileceğim bir yerde olması. 

Ve tabi bir de, herkese başarılar.