keşke keşke keşke ve keşke.

Merhaba..


Yokluğunda herşey garipsenebilecek bi hızla değişti. Ben hariç… Artık daha emin ve sağlam adımlar atıyor olmam lazımdı… Ama ben hâlâ düştüğü zaman birinin kaldırmasına ihtiyaç duyan o küçük ve zavallı kızım. Böyle olduğum için kendime kızmıyorum… Sadece hâlâ içimdeki seni bitiremediğim için kızgınım… Aslında pekte bir şey kalmadı senden geriye… Yalnızca çok özlüyorum. Tahmin bile edemeyeceğin kadar çok. Bazen birine bir şey anlatma ihtiyacı hissediyorum ama anlatabilecek birini bulamıyorum bir türlü… Kimse senin gibi bir dinleyici olamıyor ne yazık ki. Keşke bu kadar kusursuz olmasaydın diyorum sonra kendi kendime. Keşke hayatıma hiç girmeseydin.

...ya da hâlâ hayatımda olsaydın.

Çok kızgınım. Kime, bilmiyorum. Ama gerçek anlamda kızgınım. Belki sana, belki bana, belki de tanrıya… Sonra boşver diyorum kendime ve boşvermeyi başarıyorum da gerçekten. Yalnız, senden arda kalan bu boşluk var ya… İşte o bazen çok gözüme batıyor. Üstünü örtüyorum birşeylerle, çok çirkin görünüyor. Hiçbir şey o boşluğa senin kadar yakışmıyor. Ve zaten oraya koymaya çalıştıklarımın çoğu da yeterli olmuyor…

Çok şaşkınım da aynı zaman da. Hayatı boyunca kimseye değer verememiş olan ben, şimdi nasıl oluyor da bu kadar takılıyorum sana? Neden?! Diyorum ki kendi kendime; keşke bilebilseydim… Sonra boşver diyorum kendime ve boşvermeyi de başarıyorum gerçekten.

Çok yorgun hissediyorum. Çok yorgun ve aciz… Yapabileceğim hiçbir şey yok ama ben hâlâ ümitliyim nedense senden… Hayallere tutunmaktan yoruldum. Ve yapabileceğim hiçbir şey yok, acizim.

Her gün biraz daha çok özlüyorum. Biraz daha katlanılmaz oluyor yokluğun. Biraz daha fazla boşluğunu hissediyorum… Sonra boşver diyorum kendime ve boşvermeyi de başarıyorum gerçekten.

Ama yine de düşünmekten alamıyorum kendimi;

Keşke yanımda olsaydın hâlâ…