iyiyim aslında.

bugün karşıma çıkan her şey nedense bana cem'i hatırlattı. en son spotify'da archive çalmaya başlayınca aklıma geldi ama archive seven cem miydi gerçekten, onu bile hatırlamıyorum artık.

-

iki kişinin birbirini iyileştirdiği ilişkilere saygı ve hayranlık duyuyorum. iyileştirmeyi yaralarını sarmak anlamında kullanmıyorum burada. karşısındakinden bir şeyler çalmak ya da onu aşağı çekmek yerine, iyileştirmek, daha da yukarı taşımak. ve bunu birinci elden yapmamak. kimi zaman sadece varlığınla buna sebep olmak. çok kıymetli buluyorum bunları ya, bilmiyorum.

-

sigarayı bıraktım. ama çakmaklarımı atmaya kıyamadığım için tütsüye başladım. palo santo, adaçayı ve üzerlik otu yakıyorum şimdilik, fena değil.

-

çok istediğim ve uğruna çabaladığım şeyler artık olsun istiyorum.

-

bana biraz haksızlık ediliyor bence.

gizem gitti.

ölüm haberini aldığımdan beri ara ara girip cem ersavcı'nın işlerine bakıyorum. ilk gençliğimde sayısız geceler arabaların birbiri ardına kayıp gidişini izlediğim yolda kaza geçirip hayatını kaybettiği için mi yoksa işleri beni fazlaca etkilediği için mi, tam kestiremiyorum. okulda denk gelmiş ve birbirimizden habersiz geçişmiş bile olabiliriz. hayatın bazı teğetleri garip hissettiriyor. sonra unutup yeni bir güne uyanıyoruz.

gizem'in gidişiyle birlikte biraz eksildim. ve ne yazık ki unutup yarın yeni bir güne uyanacağım türden bir eksiklik değil bu. onun için her şeyin iyi olacağını umuyorum ama arada ya olmazsa diye endişelenmiyorum dersem yalan söylemiş olurum. yalnızlaşmasından korkuyorum. daha doğrusu, onu besleyemeyecek ve üretmesine engel olacak bir yalnızlık yanılgısına düşmesinden.

lol.

sanırım bu yanılgıya sık sık ben de düşüyorum. yine kişi kendinden bildi işi. şu ana kadar hiç böyle düşünmemiştim ama semptomlarım uyuyor, olabilir. değilse bile önümde cillop gibi bir yapayalnızlık dönemi uzanıyor. ama aksine bu sürecin beni olgunlaştıracağını ve hareket kabiliyetimi geliştireceğini düşünüyorum bir süredir. hayatımın en plansız ama üzerine en çok düşündüğüm yalnızlaşması. pek tadım yok ama mutsuzum da diyemem. mutlu zaten olsam da farketmem yıllar alıyor, o konuyu çoktan geçtik.

garip ya, bilmiyorum. sanki yeterince insanı özlemek zorunda değilmişim gibi şimdi de en yakın arkadaşımdan uzakta olmak fikri canımı sıkıyor. aslında kimseyi özlemek zorunda da değilim ama özlemek huy herhalde bende, çıkmıyor. artık hayatımda olmayan ama zamanında iyi kötü yer edinmiş birini pekâla da özleyebiliyorum.

bilemiyorum altan. sadece, bazen kendimin eski varyasyonlarını bile özlüyorum.

ama artık yirmi altı sene olmuş, "bütüüün o neşe'lerden hangi birini özleyeceksin"e pek az yolum var. neye evrileceğimiz ve nerelere savrulacağımızı merak etmek, ya da hiçbir şey etmemek aslında, öylece yaşayıp görmek en güzeli.

yaşayalım bakalım, neler olacak.

tam olarak

I know how to hurt
I know how to heal
I know what to show
And what to conceal
I know when to talk
And I know when to touch
No one ever died from wanting too much

The world is not enough
But it is such a perfect place to start, my love
And if you're strong enough
Together we can take the world apart, my love

People like us
Know how to survive
There's no point in living
If you can't feel the life
We know when to kiss
And we know when to kill
If we can't have it all
Then nobody will

The world is not enough
But it is such a perfect place to start, my love
And if you're strong enough
Together we can take the world apart, my love

I feel sick
I feel scared
I feel ready
And yet unprepared

The world is not enough
But it is such a perfect place to start, my love
And if you're strong enough
Together we can take the world apart, my love

The world is not enough
The world is not enough
No, nowhere near enough
The world is not enough

zihinsel bir takım etkinlikler

Bugün garip bir olay yaşadım ve bir kez daha anladım ki iyi de olsanız, kötü de olsanız gerçekten hiç farketmiyor. Gerçekten de her şey ama her şey karşıdakinin anlamlandırmak istediği şekilde. Başkalarının zihinlerinde milyonlarca Neşe replikası var adeta. İyi bir insan olmak için çabalamak ne işe yarıyor o zaman? Bunu biraz düşünücem.