May 15, 2015

348

Olmekten hala deli gibi korkuyo olmam disinda yasamak icin elle tutulur hicbir sey bulamiyor olusum. Mide bulantisi. Acizlik. Yitirilmis ozsaygi. Kusmak istemek. Insanlar. Kafalar, bok cukuru. Bizzat kendim. Les. Uyumak istiyorum artik.

2 comments:

Igor Mortis said...

Sanırım bu hissi anlıyorum. bütün hayatım hiç bitmek bilmeyen bir kimlik bunalımı gibi, sabahları yataktan çıkmak için elle tutulur bir şeyler bulamıyorum. işin komik yanı yaşama isteğim azaldıkça ölüm korkum artıyor. aslında bu aşamada ölmekten korkmuyor olmamız gerekmez miydi? saçma değil mi

StummScream said...

Aslında hafif serin bir hava ve boşluğa bakarak konuşmak tüm bunların anlamsızlığını yok edebiliyor bir süreliğine