küçüktür.

Uzunca bir süre için hayattan tek beklentim, hem okula hem müziğe yeterince vakit ayırabilmek. Amma ve lakin, taşınma masrafları yüzünden yeni bi' piyano almak için ayırdığım paranın bir kısmını harcamak zorunda kaldım. Yani şu anki evimde pratik yapabileceğim bir piyanom yok. Dahası, yazın kolumu üç kez üst üste kırma başarısını gösterdiğimden uzun süredir doğru düzgün kendimi verip çalışmadım da. Birkaç kere nota çalışmayı denedim, bir kere de akademiye gidip bir saat kadar çaldım ama yeterli motivasyonu sağlayamıyorum bu şekilde. Kafamda fazlaca şey var. Bunlardan en önemlisi yegane finansal desteğim diyebileceğim annemin işten çıkarılmış oluşu. Hem maddi hem manevi anlamda kafamı yoran bir şey bu, zira annemin kendini çok iyi hissetmediğine direkt tanık oldum ve böyle hissetmesi, isteyeceğim son şey. 

Ama artık bir şeyleri ertelemekten de çok sıkıldım. Sonsuza kadar beklesem de bir şey olacağı yok çünkü.

Sömestrda hiç yoktan harcadığım para kadarını kazanabileceğim bir iş bulmalı ve daha çok çalmalıyım. Dönem başladığındaysa, aldığım tüm dersleri adamakıllı vermeli ve daha da çok çalmalıyım. Bütün bunlar yapamayacağım şeyler değil. Hatta çoğu insanın problemleriyle kıyaslanınca basit bile kaçıyor bana kalırsa. 

İlk yapacağımsa bırakmayı düşündüğüm yarınki ders için gece sabahlayıp sabahın 9'undaki sınava yetişmek. VE GEÇMEK. 

Amına koyim Neşe, hayat o kadar da zor değil. Yap şunu.