Her şey geçici; bir tek, yeni-bi'-post-yazmaya-hazırlanıyorken-birkaç-dakika-boyunca-boş-boş-ekranda-yanıp-sönen-imlece-bakmak kalıcı. O arada ne düşünüyorum, ya da düşünüyor muyum, bilmiyorum. Tek bildiğim bunca zamandan sonra artık Blogger'ı evim gibi sahiplenmiş oluşum. Her "Tamam, bu defa kesinlikle bitti. YAZ-MA-YA-CA-ĞIM!" deyişimin ardından lafımı yutmamın başka açıklaması olamazmış gibi zira. İşin garibi, artık gerçekten yazmak istemiyorum -çünkü çok fazla reelde tanıdığım insan burayı öğrendi ve buraya bir zamanlar içinden geleni olduğu gibi yazdığımı düşünürsek bu, yüzyılın yanlışıydı-. Ama bir şekilde buradan kopamıyorum da.
Hayır, benim de içinde bulunduğum yaklaşık 6 yılın ardından Blogger da doğal olarak inanılmaz değişti. Bu değişimin ne yönde olduğuyla pek ilgilenmiyorum da, takip ettiğim insanlar bile gitmişken, burayı hâlâ bu kadar "ev gibi" hissettiren ne?
Ben galiba,
kendimi hiçbir zaman tam olarak anlayamayacağım.
8 comments:
iyi ki de evin gibi hissediyorsun, blogunu kapatman, kapatma ihtimalin bile beni üzüyor. Neden bilmiyorum, sürekli blog takip eden biri de değilim ama senin blogunu çok seviyorum.. Bir blogun daha var ya, oradaki yazıları bir başka seviyorum.
Ben de aynı durumdayım ayrıca, gerçekte tanıdığın insanlar öğrenince ister istemez yazacağın her şey kısıtlanıyor.. Ben artık kapalı anlatım, semboller falan fecr-i ati oldum çıktım.
Ben o şarkıyı alayımm :))))
Sevgiler!
ahah sembol fikri güzelmiş de ben en son bu olayı ilkokulda yapmıştım. günlüğüme kendi bulduğum bir alfabeyle yazıyordum. sonra o alfabenin olduğu kağıdı kaybettim ve şu an o sayfalarda ne yazıyor, en ufak bi' fikrim yok cvkljbcvn
şarkı da senindir ayrıca, öperim.
ilk cümlene tam anlamıyla bayıldım!
iyi ki evin gibi hissediyorsun ve burdasın. sakın "sakın yazmicam" deme. hep yaz.
ne kadar değişse de biz hep burda olalım!
ya mia sana da hep mail atasım geliyor ama erteleme konusunda süper olan bünyem her defasında kontrolü ele geçiriyor:<
yıllardır takip ettiğim 3,5 kişiden birisin ve seni kocaman seviyorum!
Adresini değiştir biz seni buluruz :')
ahah bi' ara değiştirmiştim, formspring'e sorular geliyodu BLOĞUNA NAAAAAAAPTIN şeklinde. şaka şaka, bir ya da iki tane gelmişti ama çok mutlu olmuştum. böyle şeylerle mutlu oluyom ya demek ki hayattan beklentileri yüksek bi' insan değilim.
seni de ilk takibe aldığım zamanları hatırlıyorum ya, only hope sadece umut'tun o zamanlar umut. hey gidi:')
Ben adını öğrendiğim zaman deli heyecanlanmistim, adını biliyorum adını biliyorum, diye heyt gidi! :')
ahah cidden mi, yeni haberim oluyor bundan bak
Post a Comment