"insanlar garip" dediğimde kimsenin üstüne alınmıyor oluşu ironik aslında. "insanlar salak" desem bile alınmayacaklar. hani hep başkaları vardır ya kötü olan. hah, onlar işte. hep onlar salak, garip ve bilimum diğer şey. bunları söylerken kendim bile üstüme alınmıyorum zaten. insanlar garip. ee n'olmuş?
doğru düzgün konuşabildiğim son insan da gitti. ondan geriye kalan sessizliği klavyemle bozuyorum ben de. saçmalamam da ondan hep, sıkılıyorum.
klibi de izle, bence yani.
11 comments:
belki geri gelir..?
gelecek zaten ama o gelene kadar sıkılmaya devam edeceğim.
Genellemeler günün her saatinde cereyan eder ama kimse çıkıp "bana mı dedi," diye düşünmez. Bu kadim bir gaflet. Sıkı can iyidir diyerek seni sinir edeyim mi? :)
sen söyleyince nedense sinir olmadım:)
nereye gitti ki?
gittiği yere göre değişir. belki gelmez.
göz açık rüya, kafasını dinlemek istiyordu diyelim. bi süreliğine tek başına uzaklaştı.
ry, hayır geri gelecek. çünkü anlaşmanın kuralları böyle.
bir zamanlar "can sıkıntısı insana acayip şeyler yaptırabiliyor" derdim. sonra o cümledeki can sıkıntısının yerini yalnızlık aldı.
canı sıkılan yalnız biriniyse düşünmek bile istemiyorum..
canı sıkılan yalnız birini elimde olmadan yaşıyorum.
ben de:(((
:*
Post a Comment